Alruin

Wandeling Middeleeuwse Planten - Alruin wordt ook wel Mandragora genoemd, naar het Perzische mardum-giâ of ‘mensenkruid’. De wortel lijkt namelijk erg op een mens. Vroeger dacht men dat alruin, net als de mens, twee geslachten had: het mannetje met grote gladde bladeren en een steel zoals snijbiet, het vrouwtje met lichtere bladeren zoals sla. Ook zou de plant enorm schreeuwen als je hem uit de grond trekt. Middeleeuwse boeken tonen hoe je alruin moet oogsten: je bindt een hond aan de wortel, gaat verderop staan met je handen voor je oren, en roept dan je hond, die de wortel meetrekt. Alruin wordt in de Middeleeuwen met kwaad geassocieerd: de duivel zou in de wortel huizen en de wortels zouden de mens kwaad kunnen doen. Maar de plant heeft ook nuttige eigenschappen. Albertus Magnus beschrijft de voor- en nadelen: “Hars en sap van alruin hebben een verzwakkende en bedwelmende werking en daarom wordt het veel gebruikt wanneer er een been of arm moet worden geamputeerd, want je zult zo diep slapen dat je niks voelt wanneer je been eraf zou worden gehakt.”