Reuzenwaterlelie

Herkomst en geschiedenis De Reuzenwaterlelie (Victoria amazonica) is de grootste waterlelie ter wereld. In 1801 ontdekte de eerste Europeaan, een Duitse botanicus die Haenke heette, de plant tijdens een boottocht over de Amazone in Bolivia, Zuid-Amerika. Vanaf ver viel het grote blad hem al op, eerst dacht hij dat het een eiland was. Maar toen hij dichterbij kwam en zag dat er geen bomen, zelfs geen heesters op groeiden, besefte hij dat het bladeren waren. Grote, reusachtig grote bladeren, met bloemen: rode en witte. Zó groot en zó schoon, men zegt dat hij in de kano op zijn knieeën viel en in zijn moedertaal een dankgebed stamelde van emotie. De koningin van de Zuid-Amerikaanse wateren was ontdekt. Na deze ontdekking zagen plantkundigen al gauw dat deze plant niet tot het normale waterleliegeslacht Nymphaea behoorde en creëerden een heel nieuw geslacht, vernoemd naar de koningin van Engeland: Victoria regia oftewel de 'Koninklijke Victoria'. In de jaren 1860 wilde de Leidse Hortus de plant graag opkweken.Hiervoor werd een speciale kas gebouwd op de plek waar zich nu de vijver bevindt. In 1872 werden daar de eerste zaden van de Victoria regia (later Victoria amazonica) gezaaid. In juli van dat jaar bloeide hij voor de allereerste keer in de Leidse Hortus. Nu, 150 jaar later, genieten wij nog altijd van de unieke schoonheid van deze bijzondere plant.